thank god for duck-tape & no-claim verzekeringen!

Hier weer bericht vanuit het Rijdende Kippenhok!
We leven nog steeds en zo ook t campertje, maar het gaat per dag toch wel n stukje achteruit (met de laatste dan). We zijn vanaf het Kruger Park naar Sodwana Bay gereden wat een ware uitdaging was (dit weer voor zowel ons als onze trouwe vierwieler). De weg was namelijk uber-slecht, met overal kuilen, hobbels, mensen en vee wat ontweken moest worden. Een x moest Carin zelfs op de noodrem gaan staan voor een koe en maakte ik, samen met een potje Philadelphia en wat crackers, n zweefduik naar voor. Mirjam onder de kaas maar de koe heeft t gered .
Toch heel aangekomen op de camping daar, n mooi plekje uitgezocht en op zoek gegaan naar n braai want Pat en ik hadden in Swaziland heel enthousiast boodschappen gedaan voor 1 avond maar de ogen waren weer groter dan de magen want we hadden voor 3 dagen avondeten! Anywayz, wij de camping afgestruind naar n braai, helemaal niks. Dus, op naar de buren (die ons later trouwens vertelden dat onze korte route eigenlijk alleen maar geschikt was voor pick-ups met 4 wielaandrijving :s ) want die zagen er heel georganiseerd uti met hun familietent en braai op wielen. Die waren heel lief voor ons want we mochten hun rooster lenen en ze kwamen meteen met ons meelopen om te kijken of t allemaal wel goed ging. Kwam mooi uit want we stonden op n niet echt strategische plek geparkeerd, een waar de hele dag zon op zou staan :s. Hop, verhuisd dus en ondertussen ging het ventje al de braai voor ons opbouwen en aansteken (y). Bier erbij gehaald en zo hadden we al snel onze eerste kampeervriendjes gemaakt. Het was wel n beetje druk want we waren aardig gaar van die hellerit, maar ja, je kan ze ook niet met n half vol biertje nog wegsturen. Netjes gewacht tot ze zichzelf verwijderd hadden maar toen ook nog geen rust gekregen want na n kwartier kwam er n pick up aankarren en stopte bij ons kampement en kwamen er 2 gasten uit die meteen volle bak kwamen socializen, druk als t ene mannetje was. stoel geconfiskeerd, bijna de braai ook nog,dus dat ging ons te ver en hebben we even onsubtiel te kennen gemaakt dat we onze rust nodig hadden en we vanavond of morgen wel weer zouden kijken of ons sociale niveau weer op peil zou zijn.
Braai volgeladen met vlees en eindelijk ff chillen. Nou dat duurde precies n half uur want toen stonden ze alweer voor ons neus! En na n kwartier kwamen er nog 2 vrienden bij en even daarna t stelletje wat ons eerder had geholpen. 'n Ware Afrikaanse invasie dus. Maar al met al was t onwijs gezellig, iedereen had binnen notime n bijnaam (er zat al teveel drank in om al die namen nog te onthouden dus dit was de makkelijkste optie) weer wat leuke Afrikaanse woorden geleerd, n bootritje voor de volgende morgen aangeboden gekregen (want t waren vissers die hier waren om hun vaarvergunning te halen) en ook weer geleerd dat de steaks & porkchops waar we al n paar dagen lekker van zaten te smullen waarschijnlijk roadkill was en het lamsvlees gewoon n bok was. Swazilandvlees staat duidelijk niet bekend als kwaliteitsvoer..
Volgende dag zijn Pat en ik vroeg met 2 gasten meegegaan op hun bootje, om hopelijk dus wat betere inhoud voor onze braai te vangen dan wat we al die dagen in ons maag hadden laten vallen (die bij n paar ook al aan het opspelen was), maar de zee was veel te ruw dus dat is hm nooit geworden helaas. Maar t was evengoed n leuk trippie dus vooruit. Rest van de ochtend op strand gechilled en 's middags de braai op de camping weer aangestoken en met alle vissersmannetjes zitten braaien & taaien. Daarna nog even naar t strand gegaan om te zwemmen en toen weer terug naar de camping voor n herhaling van de vorige avond. Happy Campers all over dus!
Volgende dag de mannetjes uitgezwaaid want die gingen weer terug en toen zelf ook vertrokken richting St. Lucia om hippo's en krokodillen te spotten, want met n verhaal over t zien van n oor van de eerste kan je natuurlijk niet thuiskomen.
Camper op n veldje bij n backpackers neergeknald, even weer de stoeltjes uitgeklapt voor n wijntje en toen richting t centrum gelopen, wat nog n hele beleving was (in onze wereld dan)want we hoorden al mensen praten over loslopende nijlpaarden over straat ;s nachts en aangezien ze killer numero uno zijn hier gaf dat nou niet n heel veilig gevoel. Elke uitrit was dus meteen n mogelijke hipporoute en elk geluid n proestend neusgat of n stampend voetje. Uiteindelijk viel alles mee en zijn we heelhuids bij n restaurant aangekomen. Daar met wat mannetjes die daar werkten aan de praat geraakt (altijd handig, gratis flesje hier, shootertje daar) en die zouden regelen dat we 's nachts op hippohunt zouden gaan met de barman van n cocktailbar naast hun. zo gezegd zo gedaan, met volgestauwde pick-up rondgetourt maar helemaal niks gezien. Sowieso was het wildlife spotten op n laag pitje komen te staan want we waren 's middags door Hluhluwe Park gereden, wat net zo mooi en bruut moet zijn als kruger, maar dan kleiner en daar werden we afgezet met n everzwijn en n neushoorn in de verte. Maar goed, was toch wel weer n lache en gezellig avondje. In t hostel nog even wat drankjes gedaan waar we dus GEEN vrienden mee hebben gemaakt (t werd op n gegeven moment n beetje herrie en sommigen kunnen dat nu eenmaal niet waarderen om 5 uur 's ochtends).Nouja, kan gebeuren hoor. Volgende dag n beetje gechilled, boodskappies gedaan en rond vieren op n Triton-achtige boot gestapt om de happy hippo's te gaan bekijken. en toen zat het wel weer goed met het wildlifespot-gehalte want we hebben er aardig wat gezien! Kleine, grote, stinkende, proestende, schrikkende (we voeren bijna over eentje heen die opeens uit t niks letterlijk en figuurlijk opdook) en vechtende hippo's all over! Missie geslaagd dus konden we met n gerust hart de volgende morgen weer verder. Eerst nog even n avondje borrelen gedaan, al hingen we van vermoeidheid aan elkaar, maar ja, t is zo gezellig..
's Morgens eerst nog gechecked of we al t servies dat we wilden, ook hadden (we zijn de hele tijd dingen uit de camper aan het ruilen voor handigere attributen uit hostels), nog even naar n strandje gereden voor n spartelsessie in de zee en toen op weg gegaan naar Drakensberg.
Het campertje doet t , zoals eerder vermeld, nog goed maar we moeten elke dag wel wat aanpassingen doen. We hebben van wat planken uit de schutting van de vorige backpackers n lattenboden gemaakt en zo tussen de voorste stoelen n nieuw bed gecreerd. Je moet niet teveel naar links rollen want dan lig je verkreukeld op t voetenmatje en languit liggen gaat ook niet zonder slag of stoot, maar t is n bed!
Dan hebben we nog de airco die opeens 's nachts na n dikke vette regenbui ging lekken, op Linda's bed dus die hebben we ook dichtgetaped. Door t rammelen zijn er hier en daar wat schroefjes verdwenen dus vallen soms dingen uit t niks uit elkaar. er zitten onverklaarbare gaten in de vloer en er hangt n even onverklaarbare lucht in de badkamer/w.c./drooghok/bergruimte voor vuilnisbak. Alhoewel je met zoveel functies voor een zo'n klein hokje niet alteveel frisheid moet verwachten.
Kortom, thank god for duck-tape & no-claim verzekeringen!